Leiderschap: de kracht van introvert zijn

Ik las laatst het boek “Stil, de kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen" van Susan Cain. In haar boek zet de schrijfster uiteen hoe rustige (introverte) mensen verschillen van uitbundige (extraverte) mensen en waarom het belangrijk is dat introverte mensen meer waardering krijgen in de maatschappij. Ik kom er voor uit, ook ik ben introvert! En vind ik dat vervelend? Helemaal niet. Integendeel, het maakt mij wie ik ben.

Ik ben niet iemand die het ‘hart op de tong’ heeft liggen, maar zet liever eerst het een en ander voor mijzelf op een rijtje voordat ik het deel met anderen. Ik heb veel vrienden en hou ervan om erop uit te gaan met z’n allen, maar ik heb soms ook echt behoefte om alleen te zijn en ‘op te laden’. Daarnaast vind ik het heerlijk om te luisteren, even niet te praten en me ergens volledig in te verliezen. Meestal sta ik liever niet in het middelpunt van de belangstelling en voel ik mij niet op mijn gemak in grote onbekende groepen. Maar afhankelijk van het onderwerp en mijn dag kan ik juist extra stralen als ik voor meer dan 100 man een presentatie mag geven. En ja, dat vind ik nog leuk ook!

Dat introverte mensen stil of verlegen zijn of niet stevig in hun schoenen staan is dan ook echt een misverstand. Het verschil tussen introvert en extravert zit juist in waar je je energie vandaan haalt en hoe je dingen aanpakt. Het is belangrijk om te weten wat je energie kost en wat energie oplevert, want dan weet je ook wanneer je rust moet pakken en hoe.

Soms heb ik het idee dat introvert zijn ondergewaardeerd wordt, zeker in een tijd waarin alles gericht lijkt op naar buiten treden, jezelf laten zien en jezelf uitspreken. Waarin communicatief sterke, directe en uitgesproken mensen vaak eerder gehoord worden. Herken jij je als introvert? Dan heb je waarschijnlijk al vaak dingen gehoord als ‘je moet werken aan je zichtbaarheid’, ‘geef eens vaker input’ en ‘kan het niet enthousiaster?’.

Zonde, want een op de drie mensen is introvert, en binnen sommige organisaties is dat percentage wel meer dan 50%. En juist mensen met ‘introverte’ eigenschappen als bescheiden, nadenkend, kritisch, analytisch en goed in luisteren, kunnen wat extra’s brengen. Sterker nog, mijn overtuiging is dat zij essentieel zijn voor succesvolle samenwerking en goede resultaten.

Introverte mensen hebben ook bijzondere leiderschapskwaliteiten. Meestal hebben ze ontzettend veel kennis van zaken, want ze willen tot in het kleinste detail begrijpen hoe iets zit. Het zijn volhouders, ze analyseren risico’s grondig en handelen niet impulsief. En dat komt van pas in zowel persoonlijk leiderschap als het aansturen van andere mensen. Voorbeelden van bekende introverte leiders zijn Bill Gates, Albert Einstein, Barack Obama en Gandhi. Stuk voor stuk introverten die op hun eigen, bedachtzame manier de wereld hebben veroverd. Zij hebben succes behaald dankzij hun introversie, en niet ondanks. Dat alleen extraverte mensen de beste leiders zijn, gaat dus niet op.

Introverte en extraverte leiders zijn anders, maar beiden even waardevol. En toch schatten introverten zichzelf vaak minder sterk in. Maar het enige wat je tegenhoudt is je eigen mindset. Probeer niet meer extravert te zijn, maar zelfverzekerder over je eigen (leiderschaps)kwaliteiten.

Er bestaat dus zeker iets als de ‘kracht van introvert’ zijn, dat ben ik helemaal met Susan Cain eens. Als je jouw eigen gebruiksaanwijzing leert kennen en toepassen, dan kan die wereld om je heen blijven kletsen, maar weet je wat jij moet doen om jezelf te blijven. Omarm wie je bent en accepteer wat je brengt. Dan ben je krachtiger dan wie dan ook!